AMOR FATİ
Sürdüm karanlıklara dağılan bir kır atı
O büyülü çağrıyla, yazgım buymuş diyerek
Kesiliyor ümidim, kesiliyor kaskatı
Ruhum buharlaşıyor kanımda eriyerek
Dağların arkasından bir çığlık koptu demin
Ve ormanın ortası, gittikçe yükseliyor
Çekiliyor usulca perdeleri göklerin
Şimdi kara bulutlar yazgımı müjdeliyor
Gelip karşımda durdu, yüzü kesik güneşten
Kara zırhın içinde gölge gibi bir adam
Gözleri kopup gelmiş kadim kor bir ateşten
Bekledim, bir taş gibi, sessiz, kımıldamadan
Birazdan karanlığa gömülecek sanrılar
Kalbimin ortasında kılıç sona erecek
Yeryüzüne inecek kovulmuş tüm tanrılar
Ruhumun terk ettiği etimi kemirecek
Kanıma çarpan her diş beni Tanrı kılacak
Sıyrılacak etlerim ışıklar kusacağım
Ormandaki gölgeler boşluğa yayılacak
Ve sonsuz bir hiçliğin içinde susacağım
Oktay Yıldırım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder