PARMENiSCUS’UN KAHKAHASI
Efsaneye göre Parmeniscus*, Trophonius’un mağarasında gülme yetisini kaybetmiş, ama Delos adasında tanrıça Letto’nun biçimsiz heykelini görünce yeniden kazanmış gülme yetisini, aynısı benim de başıma geldi. Gençken, Trophonius’un mağarasında gülmeyi unuttum; yaşlanınca gözlerimi açtım gerçeği gördüm ve o an gülmeye başladım ve o zamandan bu yana da gülüyorum.
Hayatın anlamının geçinmek olduğunu gördüm ve hedefi de yüksek bir mevki edinmekti; aşkın rüyası mirasyedi bir kadınla evlenmekti; dostluğun nimeti dar günde yardım almaktı; bilgelik çoğunluğun olmasını istediği şeydi; coşku nutuk atmaktaydı; cesaret on dolar kaybetme riskini göze almaktı; şefkat sofra başındayken, “Masaya buyurun,” demekti; dindarlık senede bir komünyona katılmaktı. Bunu gördüm ve kahkahalarla güldüm.
* Bir Pytagorasçı olan Parmeniscus’un efsanesi Athenaeus ile ilişkilidir.
Meseller – Soren Kierkegaard
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder