Kahramanlar ve Soytarılar - Shakespeare'in Dünyası - Tek Kişilik Oyun (Müşfik Kenter)

Var olmak mı, olmamak mı, budur işte sorun:

Aklın katlanması mı daha soylu bir davranıştır

Vicdansız kaderin attığı taşlara ve oklara,

Yoksa dertler deryasına karşı silahâ sarılıp

Direnerek yok etmek mi hepsini? Ölmek, uyumak;

Ötesi yok; hem, uyuduk da son verdik diyebilmek

Yürekteki sızıya ve bedene doğadan miras

Kalan binbir sancıya. Bu son yücelişe en derin

İmanla can atılsa değer. Ölmek uykuya dalmak-

Uyumak, belki de rüya görmek: Asıl engel bu ya!

Çünkü “Biz kıvranan şu fani kalıptan sıyrılınca

O ölüm uykusuna hangi rüyalar girecektir?”

Diye kaygıya düşer, kalırız. İşte bu düşünce,

Çok uzun yaşamayı cehenneme çevirir; yoksa

Kim göğüs gerebilir kırbaçlı ömrün cefasına,

Zorbanın haksızlığına, küstahın hor görmesine,

Karşılıksız kalan sevginin çektirdiği acıya,

Adaletin yavaşlığına, yönetimin kibrine,

Değersizlerin sabırlı erdemleri ezmesine

Kim katlanır-çıplak bir hançerle kendi hesabını

Görüp huzura kavuşmak varken? Kim dayanır sanki

Ağır yaşam yükü altında inleyip ter dökmeye,

Ölümün ardından gelecek bir şeyden korkutmasa?

Keşfedilmemiş bir ülkedir ölüm: Sınırlarını

Aşan hiçbir yolcu dönemez. Yürek şaşakalır da

Sineye çekeriz alışık olduğumuz dertleri-

Hiçbir bilgimiz olmayan belâlara atılmaktansa.

İşte bu bilinç, korkağa çeviriyor hepimizi;

Kaygıdan düşen gölgeler hasta edip solduruyor

İradenin yürekten kopup gelen canlı rengini-

Ve yüce önem taşıyan, umut dolu atılımlar

Hep bu düşünceye kapılıp ters yönlere giderek

Eylem adına lâyık olmuyorlar artık.

Kahramanlar ve Soytarılar - Shakespeare'in Dünyası - Tek Kişilik Oyun