31 Ağustos 2023 Perşembe

Bir gün ağız qalır boş, bir gün dolu dad olur Gün var ki, heç zad olmaz, gün var ki, hər zad olur

Bir gün ağız qalır boş, bir gün dolu dad olur

Gün var ki, heç zad olmaz, gün var ki, hər zad

olur

Bəxtin dursa, görərsən yadlar qohum-qardaş olur
Amma bəxtin yatanda qohum-qardaş yad olur

Çalış adın gələndə rəhmət oxunsun sənə
Dünyada səndən qalan axırda bir dad olur

Gördün işin əyildi durma əkil, gözdən it
Dostun görər darıxar, düşmən görər şad olur
.
Məhəmmədhüseyn Şəhriyar

29 Ağustos 2023 Salı

Hatıralar / Âyet Meâli (Âl-i İmrân, 102)

“Ey müslümanlar, Allah’tan nasıl korkmak lâzımsa

öylece korkunuz...” (Kur’an, Âl-i İmrân, 102)

Ne irfandır veren ahlâka yükseklik, ne vicdandır;

Fazîlet hissi insanlarda Allah korkusundandır.

Yüreklerden çekilmiş farz edilsin havfı Yezdân’ın...

Ne irfânın kalır te’sîri kat’iyyen, ne vicdânın.

Hayat artık behîmîdir ... Hayır ondan da alçaktır;

Ya hayvan bağlıdır fıtratla, insan hürr-i mutlaktır .

Behâim çıkmaz amma hilkatin sâbit hudûdundan,

Beşer hâlâ habersiz böyle bir kaydın vücûdundan!

Meğer kalbinde Mevlâ’dan tehâşî hissi yer tutsun...

O yer tutmazsa hiç ma’nâsı yoktur kayd-ı nâmûsun.

Hem efrâdın, hem akvâmın bu histir, varsa, vicdânı;

Onun ta’tîli: İnsâniyyetin tevkî’-i hüsrânı!

Budur hilkatte cârî en büyük kânûnu Hallâk’ın:

O yüzden başlar izmihlâli milletlerde ahlâkın.

Fakat, ahlâkın izmihlâli en müthiş bir izmihlâl;

Ne millet kurtulur, zîrâ ne milliyyet, ne istiklâl.

Oyuncak sanmayın! Ahlâk-i millî, rûh-i millîdir;

Onun iflâsı en korkunç ölümdür: Mevt-i küllîdir .

Olur cem’iyyet artık çâresiz pâmâl-i istîlâ;

Meğer kaldırmış olsun, rûh-i sânî indirip, Mevlâ.

Evet bir ba’sü ba’del-mevte imkân vardır elbette...

Bunun te’mîni, lâkin, bir yığın edvâra vâbeste!

O cem’iyyet ki vicdânında hâkim havf-ı Yezdan’dır ;

Bütün dünyâya sâhibtir, bütün akvâma sultandır.

Fakat, efrâdı Allah korkusundan bî-haber millet,

Çeker, milletlerin menfûru, kıbtîler kadar zillet;

Me’âlî meyli hiç kalmaz, şehâmet büsbütün kalkar;

Ne hâkimlik tanır artık, ne mahkûm olmadan korkar.

Şeref hırsıyla istihkâr-ı mevt etmişken ecdâdı,

Bırakmaz öyle bir pâkîze neslin şimdi ahfâdı,

Hayât uğrunda istihfâfa şâyan görmedik hüsran!

Gebersin tekmeler altında râzı... Çıkmasın, tek, can!

Yürekler en mülevves, en sefîl âmâl için çarpar;

Sinirler en muhal endîşeden titrer durur par par!

Olur cem’iyyet efrâdınca şahsî menfa’at “ma’bûd!”:

Sorarsan kimse bilmez var mı “hak” nâmında bir mevcûd.

O, doymak bilmeyen, ma’bûda kurbandır hayâ hissi,

Hamiyyet, âdemiyyet hissi, ulvî hislerin hepsi!

Bu hissizlikle cem’iyyet yaşar derlerse pek yanlış;

Bir ümmet göster, ölmüş ma’neviyyâtıyle sağ kalmış?

20 Ağustos 1330

(2 Eylül 1914)

Cor ne edito

31 Ağustos 2023 Perşembe